Ὁ βίος βραχύς, ἡ δὲ τέχνη μακρή.
Hoc praeceptum medici Hippocratis (Sententiae,1,1) a philosopho
Seneca (De brev. vitae, 1,1) resumptum est :
“Inde illa maximi medicorum exclamatio est: «vitam brevem esse, longam
artem»”
Sententia longior, integra sic sonat: Ὁ βίος βραχύς,ἡ δὲ τέχνη μακρή,ὁ δὲ
καιρὸς ὀξύς,ἡ δὲ πεῖρα σφαλερή,ἡ δὲ κρίσις χαλεπή (Vita brevis, ars longa, occasio praeceps, experimentum periculosum, iudicium difficile). Hippocrates in
lucem profert magno studio opus esse, si velis morbi signa cognoscere
simulque his verbis aetatem ad artem plane discendam non sufficere ostendit
. Seneca autem vitam brevem esse non tantum opinatur quantum a nobis
tempus “in supervacuis laboribus” dissipari.
Ioannes Volfgangus Goethe hoc dictum celebravit in poemate tragico Faust (I pars, v. 558-559): " ach Gott! Die Kunst ist lang, / und kurz ist unser Leben" ; Hugo
Foscolo id inseruit in carmen quattuordecim versuum “ A se stesso”: “breve è la vita, e lunga l’ arte”.
Ὁ Γραικός, ὁ ἐπιθέτης.
Hoc dictum a Sancto Hieronymo (Ep. 54,5) relatum, Graecos in
suspicionem de fide incidere testatur; Latine ab ipso conversum est in Ep. 38, 5 ubi legitur: “Impostor, et Graecus est”. Iam Plautus poeta (Asinaria, 199) voce “Graeca fide” significavit pecuniam
non solutam, cum promissio solvendi infida esset. Haec opinio locus communis
facta est ab antiquitate usque ad aetatis modernae initium. Ipsi Graeci
sibi diffidebant ut ab Euripide (Iphig. in Taur.v. 1205) detrahi
potest: πιστὸν Ἐλλὰς οἶδεν οὐδέν. Idem in Medea ( v. 801 s). Nemo
autem est qui ignoret praeclarum versum Vergilianum (Aen. II, 49) “Timeo Danaos et dona ferentes”. Apud Livium (42,47,7) similiter “calliditas Graeca”; etiam a
Iuvenale (10,74) “Graecia mendax” profertur. Ammianus
Marcellinus (17,9,3) Iulianum Apostatam “Graeculum et fallacem” appellatum offendit. Pessima
opinio per mediam aetatem transit usque ad recentiorem: suo quisque sermone
Graecorum fallaciam proverbii loco reprehendit.
Scripsit Lydia Ariminensis