IUVENES ITALI NOLUNT DOMOS IPSORUM CONDERE

Pusiones parentium

In Italia maxima pars adulescentium, investigata re a peritis de socialibus rebus, septuaginta saltem ex centum vel etiam plures, ut alii putant, aetate a duodeviginti ad triginta annorum domi patrum permanere solent. Quid est causae cur diutissime adulescentes vel etiam iuvenes apud parentes malint commorari? Qui student moribus civitatis et humani animi investigatores affirmant filios iam adultos velut si pueri sint degere vitam: culpam esse in nimio amore parentum, qui nitantur ut filii leventur omni difficultate. Italice hi adulescentes dicuntur “bamboccioni”, id est pusiones, qui creverunt in longitudinem corporis sed non moribus et habitu. Etiam in Europa saepius hoc accidit: in Britannia ii nominantur “kippers”id est qui manent domi et erodunt parentum pecuniam; in Germania sunt “nesthockers”, illi qui nidum non relinquunt. Nam parentes defendunt liberos ab externis periculis ut alites pullos, filii invicem nidum servant ubi patres et matres eos alunt et in deliciis habent, antequam studia perficiant vel officium laboremque inveniant. Tamen multi manentes apud parentes nec student nec laborant…Aliter, ut exstat, fit in America, ubi plurimi, cum primum adoleverunt, domo parentum fugiunt ut morentur cum amicis saepe in cubiculis sordidis, dummodo a parentibus absint et vitam possint agere quacumque ratione optent. Sunt qui dicant in America familiam suo munere non fungi quod in magno discrimine versetur, cum in Italia institutum familiae firmiore more sit in quo videatur concordia validior esse quam discidium. Nobisne hoc credendum est? In Italia vicies centena milia adulescentium laborem non inveniunt: quomodo vivant auxilio parentum carente? Qua re iuvenes indigentes labore domi parentum manere coguntur. Etiam laborantes parva emolumenta saepissime merentes non possunt soli degere vitam nimiis impensis domesticis vel nuptias inire. Plurimis autem labor instabilis est aliique laborant dimidia parte diei: qua re, apud parentes commorando, vivere digne et aliquid pecuniae servare possunt.

Scripsit Lydia Ariminensis