Ingens alimentorum copia quotannis dissipatur

Quotannis in Italia tanta copia cibi profunditur ut quadraginta quattuor miliones hominum satiari possint: ab anno 1974 profusio in orbe aucta est dimidia parte (50 %).

Exeunte mense Octobri Bruxellae primum concilium de hac re convocabitur: “Dies Europaeus minuendae dissipationi alimentariae”; quem eventum Societas “Mercatura extrema” (Last Minute Market) orta a quorundam docentium sollertia Facultatis Agrariae Universitatis Bononiensis paravit. Ineunte congressu, in curia Senatus Europaei, “Quomodo effusio alimentaria in opes mutari possit" disputandum erit. Etiam Praesidens Commissionis de Agricultura et Progressu Rurali Senatus Europaei Paulus De Castro intererit ut foedus minuendae intra quindecim annos dimidia ex parte alimentorum iacturae omnibus nationibus comprobetur. Exeunte conventu quingentis convivis cena cibo recepto praebebitur.

Epulae huius generis parabuntur etiam Bononiae a.d. III Kalendas Novembres. Res maximi momenti est, praesertim cum cotidie cibus non venditus sed etiam edulis, nondum deterior abiciatur, quamvis magna pars hominum in toto orbe esuriat vel fame pereat. Eodem die opus Bononiae ostendetur inscriptum “Liber niger de dissipatione alimentaria in Italia”, cuius scriptor est Andreas Segre, qui praeest Facultati Agrariae Universitatis Bononiensis ac Societatem instituit de qua supra diximus. In hoc opere mores reprehensione digni gentis Italicae describuntur: multa alimenta ab Italicis solere abici in purgamenta quamquam edulia sint. Non quot viliore pretio sed qualia optima maiore pretio et pauciora emamus, nostra interesse debere.

Non praetermittendum est quin Andreas Segre nos moneat ne cibaria etiamnunc optima sed proxima diei statutae, qua intermissa ea auferenda erunt de mercatura, comparare omittamus: quod alia causa est detrimenti: qui vendunt haec abiecturi sunt nisi ab ullo empta. Deinde praemio, cui sententia est: “Ne dissipaveris”, afficietur qui vitanda cibi effusione praestiterit. Postremo Arimini ludus scaenicus praebebitur “Spr+eco” de re, cuius scriptores idem Andreas Segre et Maximus Cirri sunt. “Spr+eco” a voce Italica “spreco”, id est dissipatio, sed cum adnominatione: hoc significat a nobis naturae et eius fructibus parcendum esse.

Scripsit Lydia Ariminensis