CLARISSIMUS ARTIFEX BRITANNICUS MORTUUS EST

Londinii, ante quattuor dies, octogesimo octavo anno aetatis obiit Lucianus Freud, unus ex praeclaris pictoribus nostrae aetatis, qui veritatem diligentissime imitatus est, nepos celeberrimi psychoanalistae Sigismundi Freud. Cum suis familiaribus, adhuc puer, ut effugeret persecutionem antisemiticam sub regimine hitleriano, a Germania confugerat in Britanniam, ubi aliquot annis post Britannica civitate donatus est. Maxime nuda corpora et effigies pingere maluit. “Volo mea picta ut caro sint”: nam in nudis lacertis conspici possunt vestigia vitae praeteritae et damna temporis omnia vastantis: corpora obscaena habitu gestuque, corrupta adipe vel senectute, sed vero omnino adhaerentia. Alioqui propositum est picturae, ut affirmavit artifex ipse, “spectatorem admiratione, molestia, suavitate, laetitia, fide afficere.”

Imagines clarorum virorum et feminarum pinxit, ut effigies reginae Elizabeth et Catharinae Moss, sed lentissime; qua re animos eius exemplarium fertur exulcerare, quos coegit immobiles manere longis sessionibus pingendi, quorum expressit affectiones habitusque, reconditam quandam animi partem: ceterum avus, usus psychoanalisi, idem iam confecerat. Ut exempla eius artis , effigies picturae Flandrensis, Paulum Cezanne, Camillum Corot et nimirum Expressionismum Germanicum constat eum habuisse.

Ut nimia expositio corporum fuit, ita eius mores: quadraginta filios narratur genuisse legitimos et non legitimos; nimia etiam pretia tabularum esse videntur, sed digna eius artis. Anno MMVIII tabula inscripta “Subsidiorum inspetrix dormiens” venum data est triginta quattuor millionibus dollarorum.

Scripsit Lydia Ariminensis