De quaestione Islamica

In Islamico meditullio sive nuce inest doctrina sacra, quae societati pluralisticae, liberali, toleranti incompatibilis videtur; memorandum est sacrum librum Muslimorum sive Coranum esse verbum Dei aeternum et verum et immutabile, quod propheta Mahoma per Arcangelum Gabrielem accepit ut recitaret. Coran (Qu’rän) enim recitationem significat; hic textus apud islamistas in mente Divina, pristino sermone Arabico, ab initio temporum scriptus est; adduntur nempe prophetae facta et dicta.

Haec praecepta Coranica immutabilia, quae ab prophetae dictis et factis adimplentur, non solum ad spiritales res vel supernas sed etiam ad vitam generis humani totam pertinent; non potest igitur esse ordo saecularis a religione sepositus; immo, ab ipsa religione moderatur.

Insuper Islamismus non agnoscit summatum civilem democraticum a populo institutum, nisi omnino divinitus factus est; itaque Fratres Muslimi dicunt Coranum esse sibi constitutionem politicam; violentia Islamica non a vetere sive obsoleta schola evenit, sed ab ipsa praesenti doctrina; sunt vero Arabes qui pacifice sese gerunt et fortasse etiam Islamismum mediocriter sequuntur, quapropter non omnes eadem lege sunt iudicandi; indeque difficilis via ad tuendum cultum civilem et pacem habendam.

Scripsit Paulus Kangiser