Caupo, ostreas et champagne ...

... mihi meaeque mulieri para, quaeso!

Necopinatum gaudium nuper duos amantes in Campania cepit.

Vir quidam, Josephus nomine, dulcem Franciscam in venustam et probatam cauponam secum duxit. Ad cauponem conversus “Caupo – inquit – ostreas et champagne nobis para, quaeso!”. Caupo, ostreae cum deficerent, forum piscarium adiit et nonnullas ostreas (tres tantum in foro erant) emit coquendas et duobus amantibus praebendas.

Ostreas coctas et in patina positas praebuit; vir, laete cibum oculis capturus, dentibus mollem fructum arripere conatus est sed … in aliquid durum et rotundum, calculo simile, occurrit.”Quid est?” Paulo post, admiratione affectus, “Margarita est!”. Una, duae, (ut paucis dicam) quinque margaritae in tribus ostreis inventae sunt. Ad felicem eventum celebrandum duo amantes champagne laete et copiose in pocula infuderunt. Postero die Josephus ad gemmarium quendam se contulit, a quo quaesivit quanti quinque margaritae essent; gemmarius “mea opinione – inquit – duo milia euro stant”.

Nonne Campania iure “felix” appellata est?

Scripsit Domenicus Caveosanus