Ego non sum "
Ego non sum "Charlie"
Insidiis cruentis Lutetiae factis nemo fere nostrum est, quin a
scelere isto atroci abhorreat. Quae res tamen haud inopinata
accidisse videtur: nonne iam pridem fuerunt, qui prophetam
offensum se ulturos minarentur ? periculum imminens cum
cognovissent, diurnarii illi Lutetienses libellos suos
contumeliosos continuabant scilicet dictitantes
se libertate dicendi carere nolle. Est quidem summum bonum
libertas dicendi et digna, quae defendatur. Sed in
omni libertate utenda videndum est, ne cuius iura minuantur neve
dignitas detrectetur. Nonne ipsi dicendi libertati certos
fines imposuimus , ne dicerentur, quae ferenda non sunt? Ut
exemplum afferam: si quis nescioquo modo Iudaeis probra
intulerit, nescio an odii Iudeaorum arguatur ,
quin etiam lege puniatur . Equidem persuasum habeo diurnarios
illos Iudaeorum religionem tam insolenter
offendere numquam ausuros fuisse. Non est dubium, quin
illi, si id fecissent, summam omnium bonorum indignationem moturi
fuerint. Quorum nemo fere dixerit se esse
« Charlie », ut se cum iis, qui libertatem
dicendi adeo depravaverint, consociet. Caveamus igitur, ne
omni aequitate neglecta ea libertate, ad quam cohibendam
alibi sumus parati, praeter modum abutamur. Videamus, ne in tanto
libertatis studio reverentiae obliviscamur, quae cuique
religioni debetur. O civitatem interituram, in qua iis plaudatur,
qui nomine libertatis id polluunt, quod hominibus
santissimum est! Quid enim illi effecerunt, nisi ut odium
fanaticissimi cuiusque non solum in se ipsos, sed in totam
civitatem verterent? Quid illi effecerunt, nisi
ut timore Mahumetanorum crescente discordia inter
cives augeatur? Quae cum ita sint, equidem, quod illi diurnarii
fecerunt,minime possum probare. Ego quidem non
“sum Charlie”. Omnino civitates occidentales, cum rebus
in oriente gestis nimis saepe se interponerent, quid effecerunt,
nisi ut odium excitarent , bella moverent,
discordiam augerent ? quid ? nonne Syria ,
nonne Libya paucos abhinc annos erant quietae , quae
nunc civium sanguine merguntur ? « at utrumque
populum » , dixerit quispiam, « libertati studentem
adiuvabant. » quod si ita esset, miror,
cur non Saudiarabiae bellum intulerunt, quam qui
regunt , tantum abest, ut ullam colant iuris
aequitatem, ut crudelissimis poenis eos afficiant,
qui nimis libere se gerant. Ne quis dicat illas
libertatis causa rebus orientalibus se umquam
interposuisse ! Si ita res se haberet, iam pridem
eas oportuit Palaestinensium libertati favere. Sed
non libertati, sed islamistis favent libertate
populo tam diu negata. O insaniam gubernatorum
occidentalium, qui , cum islamistis favent, suis civitatibus
interitum parant ! Auxilium ferebant Americani
« bellatoribus dei », in quibus Bin Laden, ne
diutius Afghania sub dicione Russorum esset. Nonne postea eundem
Bin Laden ut acerbissimum hostem sunt insectati? Americani
Saddamo Hussein bellum Persis inferenti faverunt: nonne paulo
post eundem Saddamum ut acerbissimum hostem oppugnaverunt?
Ab Americanis sociisque eorum est deiectus Ghaddafi:
sequebatur, ut Islamistae plus quam antea valerent. Num
tutus et liber est populus? In Syria Americani sociique
eorum, cum seditiosis « moderatis »
favent , id tantum efficiunt, ut numerus occisorum in dies
crescat, ut magna civium pars patriam relinquant, denique ut
islamistae maximum e civitate dilabente usum capiant. Quid
igitur ? arma occidentalia tantum abest, ut
civitatibus illis « libertatem et democratiam »
praestent, ut impetum islamistarum sustinere non iam
possint. Ita fit, ut magna civium pars necessitate coacti terras
bello devastatas relinquant novasque sedes sibi petant apud
ipsos cladis auctores. Quid ? nonne nos
illos populos hortati sumus, ut incertam
libertatis spem certae securitati anteponerent ?
nonne nos, cum seditiosis favimus, id unum
effecimus, ut res, licet malae fuissent, multo peiores
fierent ? Iam ingens perfugarum multitudo ex oriente in
civitates nostras redundat : nemo fere est, qui credat eos
occasione data in patriam redituros esse. Quid igitur? Licet
ex minore parte cultui ac consuetudini nostrae se accomodent,
magna tamen pars mores patrios servabit. Quorum quo plures
aderunt, eo plus valebit auctoritas in re publica. Caveamus, ne
quando e civitate Europaea res publica islamica fiat !
sunt quidem, qui talia neglegant iisque,
qui de hoc periculo monent, vehementer maledicant, quod
parum faciles sint. Utinam librum illum de
oboedientia legant, qui nuperrime in Francogallia editus
est ! Discordia civium civitatibus est
perniciei. Cavendum est, ne discordiis, quae civitates
orientales iam perdiderunt, nobis quoque interitus
paretur !
Scripsit Volfgangus Austriacus
|
