Per decennia non pauca a permultis putatum est Rempublicam Popularem
Sinarum et Taivaniam (quae vox idem significat atque Insula Formosa, sed
saepe ad civitatem indicandam hodie adhibetur quae Respublica Sinarum rite
appellatur et Formosam totam praeter aliquot insulas minores tenet) in
tempus indefinitum, seu potius fortasse in perpetuum, sicut nunc sunt fore,
id est iuxta in contentione viventes alteramque vix agnoscentes, non tamen
in aperta bellica conflictione. His octo autem annis Xi Jinping praeside
Sinenses Populares (qui placita Marxiana ac Leniniana profitentur) ducis
supremi voce planius atque apertius in dies declaraverunt se velle
pacifice, si fieri potest, si contra non potest armis, quae magno nisu
cumulant, Taivaniam capere. Reipublicae Sinarum cives progenies quidem sunt
Sinensium Factioni Nationalisticae faventium qui abhinc duo et septuaginta
annos communistis sub Mao Zedong vastas Sinas occupantibus trans fretum in
haud magnam Formosam cum praeside suo fugerunt super omnes tamen Seras
potestatem sibi arrogantes, dum communistae Sinici pergebant hanc insulam
pro parte Sinarum in suam dicionem redigenda habere.
Plerique iuvenes Formosenses hodie arbitrantur talem Taivaniensem
arrogationem ad reliquias pertinere temporis praeteriti neque aliud cupiunt
quam in terra libera atque democratica vivere, quod facto, si non iure, iam
est, in perenni tamen quodam metus statu instantisque periculi. Nolunt
igitur quicquam agere quod Sinis communisticis ansam offerat Fretum
Formosense magnis copiis transeundi ac Taivaniam vi aggrediendi, quod
imprimis fieret si independentiam suam haec declararet.
Abhinc autem paucas septimanas forsitan hac usi opportunitate, quod orbis
attentio ad res Bactrianas erat conversa, Sinenses continentales saepius
quam antea incursiones in spatium caeleste Taivaniense facere coeperunt.
Vehicula aeria Sinensia minaciter, quasi provocationem quae praetexum ad
bellandum praeberet quaerentia, ad litora Formosensia appropinquaverunt. Si
in contextu haec ponamus horum annorum, quibus Respublica Popularis et
quantum potuit Maris Sinensis Australis capere nisa est in conflictionem
deveniens cum terris propinquis (Vietnamia, Insulis Philippinis, Malaesia,
Indonesia, Bruneio) et reclamationes philodemocraticas Hongkongenses
repressit et gentes parum Sinenses in finibus suis, praesertim in
Turcestania, degentes comprimere studuit, haud difficile est conicere de
cupiditate dominandi a Sinis Xijinpingianis ius gentium non flocci
facientibus exhibita. Huc adde verba eiusdem Xi Jinping, cui nunc licet
sine termino regnare, ad animos suorum movendos prolata, de saeculo
scilicet humiliationis quam Seres passi sint usque ad Maonis imperium deque
hodierna nationis renovatione; quae verba, saeculo modo expleto a Factione
Communistica Sinensi condita, nationalismum Sinicum tum exprimunt tum
alunt. Immo Sinenses Populares in Mari Sinensi Australi –quod totum fere
sibi vindicant, sed cuius amplam partem ad se spectantem Philippini Mare
Philippinense Occidentale vocant– parvas insulas artificiales sibi
construxerunt et non paucas naturales occupaverunt ut opes inde traherent
ac vias maritimas novas sibi aperirent insularum alienarum catenam rumpendo
quae a Philippinis ad Iaponiam ducit, ex quibus Formosa maximi est momenti.
Novum autem bellum mercatorium Sinarum sanctiones imponentium, quod cum
Australia gerunt, ad hoc –si Hesperiis credere volumus– spectat, ut
Australiani, pecuniarum amissiones timentes, se a Republica Populari
reprehendenda atque a violationibus iurium humanorum ab ea patratis
divulgandis abstineant necnon ad eius commodis serviendum inducantur.
Taivania nunc magis quam antea defensionem sui non solum exercitus, sed
totius populi exercitationibus parat. Est sane eius civibus sciendum in
quos cuniculos locosque subterraneos confugere sibi liceat si Sinenses
multa immaniaque pyrobola in Formosam et ceteras insulas ad Taivaniam
pertinentes mittant; quid denique sit sibi faciendum si vi militari terram
suam invadant, quomodo sint frustrandi atque spe facilis occupationis
deiciendi. Certe sicut Sinenses continentales magniloquentia praesidali
permoti Formosam capere cupiunt, ita Taivanienses, et fortasse etiam magis,
terram suam, libertatem, modum suum vivendi –modum dissimilem atque
Maoistarum ut sint Sinenses– defendere volunt et in bello parando sentiunt
se democratiae ac iurium humanorum causa contra tyrannidem non solum pro
semetipsis, sed pro toto “mundo libero” –uti aiunt– pugnare; ceterum
opinantur fortitudine viribusque suis ostendendis cottidie Sinas Populares
esse deterrendas.
In communitate internationali –ut dici solet– sunt qui censeant non esse
Sinas impediendas quominus Formosam, sive haec ad eas pertinere debeat
sicut Tasmania ad Australiam sive minus, occupent, ne forte bellum nucleare
inde gratuito eveniat, sed esse vi agendum tantummodo si Seres, ut exemplum
afferam, Philippinas Insulas aut alias terras Asiaticas vicinas, etsi ex
parte, invadere moliantur. Multi autem asserunt Sinas, si Formosam –immo
quamlibet insulam Taivaniensem minorem– capere temptent, esse statim
oppugnandas, ne in lubricam semitam expansionis, oppressionis
iniquitatisque Seribus in maribus orientalibus iam longe lateque
grassantibus res labatur. Civitates vero Foederatae Americae auxilium olim
Taivaniae adversus Sinenses continentales, si hi forte eam vi aggrediantur,
promiserunt; utinam talis promissio numquam novorum armorum Sinicorum igne
probetur!
Scripsit Marcus Flavius Asiaticus
