|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
POESIS De discipulis ad Emmaus venientibus Maesta duobus erat mens egredientibus urbe, nam spes, quae fuerat maxima, mortua erat. „Cur estis tristes?“ uir ab illis quaerit amicis, nec uox nec facies nota uidetur – eunt. Non cessante uiro narrant, quid in urbe sit actum, et mirantur eum rem latuisse malam. „Heu, nostrum dominum crux saeua peremit Iesum et periit misere. Tertia iam orta dies. Adfuerat populo mire fueratque propheta, sed commota ideo est ira odiumque ducum. Viuere eum dixit muliebris turba sepulcro inspecto uacuo. Fabula uana fuit.“ De his exposuit iuuenis tunc uerba librorum: praedixisse sacros omnia facta libros. Denique perueniunt ad uicum nocte cadente et comitem – „Nox est atra!“ – manere iubent. Cenare incipiunt – patefiunt lumina eorum, cum frangit panes hospes: Iesus adest. Tunc euanuit hinc. Miratur uterque requirens: „Nonne loquente uiro pectus inarsit?“ Eunt. scripsit Martinus Zytophilus |
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||