|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
POESIS DE INSTANTIBUS HOMINIBUS CURIS Nox est, astra micant placido labentia caelo sed nobis infra de parva luce tremescunt urbis in aere conspectu fusco nebuloso, ante tabernas cauponasque ubicumque domorum lumine fuso, nec somnus mortalibus aegris nocte ob clamorem tota conceditur ullus. Multi tam cupidi quaestus quocumque vagantur solliciti numquam quod captum sit satis illis se raroque solent consumpti dare quieti. Sunt qui continuo morbis miseri crucientur quique carentes extollant palmas inopesque cum vivendi non illis spes ulla decore nec dormire licet nisi sub Divo iacituri. Dormit dura ferarum stirps, ac stant ut inertes aerii volucres in ramis immemoresque lassa manent insecta cavernis clam colubrique tradunt sese domi feles catulique sopori non requiescit gens vigilans hominum miserorum curis et fato vexatur nocte dieque. scripsit Lydia Ariminensis |
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||