|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
POESIS "Loquere, fili, de historia mea!" Age, loquere filiis tuis de tua re, nihil celatur inter verba, versus solvuntur sicut musica sub ventum. Limites non opponuntur amori qui, purus, regenerat, ut calor solis, futurum. In mente nebulosa nascitur odium, fratres contra fratres trahens. De occidente latere ad oriens orbis latus sonitus turbae bellicosi audiuntur, vexilla vento agitantur, aliena a mentis conceptis. Clamat pax quae oritur in corde silenti: confitere ante speculum quod in te vides mysterium divinumque ferens. Cum ut folia autumni dies tuae nigrae inscribantur in diario, loquere de gentibus tuis, de lunis praeteritis, de iis qui vita defuncti sunt. Aspice colores aurorarum, formas nubium super cacumina montium, in horizonte ubi fit occasus. Ante aeternum, horae, dies captivae capiuntur in clepsydra vitri fragilis; grana arenae praestant cursui temporis. Labitur limpidus motus maris sub lunam, lentus frangit saxum, nihil potentius quam vis undarum; ita potentior aspectu amor in cor, ut fulgor, irruit amatae, amicorum; glaciam dissolvit surdium cordis dominatorum. Tunc, age, audere contra adversarium, viciniori profer divinum iussum: “ Ἐντολὴν καινὴν δίδωμι ὑμῖν, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς ἵνα καὶ ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους” scripsit Johannes Teresi |
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||