|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
POESIS Infernorum VI: Cerberus Dantis Allagherii Divina Comoedia Ut mihi mens rediit, quae sese obstruxerat aute Cognatorum umbras geminas, quia plurima sensus 'Tristitia pietas mihi perturbaverat omnes; En nova poenarum facies, nova forma luenlum 5 Poenas, quocumque incessum, quocumque studerem Vertere me, quocumque oculorum lumina ferre. Devenioque locos , ubi saevit tertius orbis Vi pluviae aeterna, sacra, gelidaque gravique, Cui modus usque suus, novitas cui nulla. Ruebat 10 Agmen aquae linctae, et solida nix grandine mista Aera per densum nigra formidine coecum. Exhalat saevam tellus imbuta mephitin. Bellua crudelis diversaque, Cerberus, ore Tergemino latrat furibundi more molossi, 15 Damnatis instans, quos mergit vasta vorago. Sanguinei huic oculi, stat barba huic uncta, colore Foeda atro, venter latus, manus hispida, adunco Ungue umbras lacerat, glubensque in frusta resolvit. Has imber cogit questu exululare canino: 20 Nunc lateris laevi defendunt objice dextrum. Nunc dextri laevum. Volvunt sic se usque profani. Nos ubi prospexit magnus draco Cerberus, ora Pandit, et ostendit stantes deuso agmine dentes. Nullum quod sineret membrum consistere, habebat. 25 Tum dux extendit palmas terramque prehendit, Et manibus plenis inhiantis misit in ora. Utque canis, quem dira fames latrare coegit, Dum mordet pastum correptum dente, quiescit, Id tantum spectans pugnausque, ut devoret escam: 30 Lurida sic monstro est facies mutata trifauci Obtundenti animas ita, ut obsurdescere malint Imbre gravi domitas nos praeterlabimur umbras. Et vanas hominis vivi sub imagine formas Calcamus. Stabant hic omnes undique stratae, 35 Tantum una excepta, quae mox se arrexerat atque, Ut nos intrantes vidit, se in sede locavit. Tu, qui per valles Plutonis duceris istas, Me internosce, inquit, si scis. Tibi vita, priusquam Me mors destrueret, superas fuit edita in oras. 40 Huic ego respondi: Qui te sic conficit angor, Sic a mente mihi te forte abducit, ut unquam Haud te oculis videar vidisse. At fare vicissim, Qui sis, tantorum qui in tristia lustra malorum Missus es, ac jussus tam diram pendere poenam, 45 Ut, si quid majus, nil sit odiosius ista? Atque haec conversus contra, Me floridus Arnus, Ille refert, genuit tuaque urbs repleta veneno Invidiae tanto, ut superans pleno effluat alveo. Me tenuit secum , dum arrisit vita serena. 50 Vos appellastis cives me nomine Porcum, Quod dederat damnosa gulae milii culpa ; sub imbre Frangor, ut ipse vides. Sed hon ego solus in isto Supplicio, at similem ob noxam mugire videbis Hos omnes. Sic is, non ultra. Ego talibus illum 55 Aggredior: Dolor iste tuus me ita praegravat, ut me Lugere hortetur. Sed dic, si est scire potestas: Quo cives urbis studia in contraria scissae Devenient? Num quis justus? Da discere caussam, Cur hanc dissidio invasit discordia tanto. 60 Is mihi: Defuncti longo certamine ad arma Coucurrent, caedemque, et pars silvatica partem Adversam male mulcatam compellet abire. Ante sed occiduus quam trinum expleverit orbem Sol, opus est, ut et ipsa cadat, pars altera praestet 65 Unius auxilio, qui nunc se fingit amicum; Attolletque diu frontes, et pondere duro Victricem premet, haec quamquam indoleatque frematque. Justi sunt bini, at nemo est, qui commodet aures Istorum monitis. Fastus, livorque, sitisque 70 Auri scintillae sunt tres, quae corda perurunt. Hic interrupit lacrimabile carmen. Ego illi: Id quoque me doceas, cupio, et ne discere aventi Ulteriora neges. Tejajius et Farinata, Ilii ita praestantes meritis, et Rusticulorum 75 Progenies Jacob, Henricus, Musca, cohorsque Caetera, tam ardentes bene per benefacta mereri. Dic, ubi sunt? Horum fac des mihi noscere vultus; Namque ingens animum mihi stringit scire cupido, Utrum illos coelum beet, an styx atra venenet. 80 Isque: Animas inter mage nigras. Nec genus unum Noxarum, at varium sontes dejecit in ima. Hos tu, si inferiora queas penetrare, videbis. At tibi cum dabitur dulces evadere ad auras, Fac jubeas, quaeso, nostri meminisse sodales; 85 Nullum ultra verbum tibi, nec responsa remitto. Tum rectos oculorum orbes distorsit acerbe, Me inspexit paullum atque exin caput inclinavit, Atque simul cecidit reliquorum examine mistus Coecorum. — Tunc Minciades mihi talia ductor: 90 Non huic praeterea secedet pectore somnus. Ante tuba angelico quam personel omnia signo, Tempore quo adveniet pravis inimica potestas. Exin quisque suum inveniet sibi triste sepulchrum, Induet atque sibi carnem propriamque figuram; 95 Quae semel intonuit sententia, tundet et aures Aeternum. — Sic tardigradi loca per nigra, mista Colluvie umbrarum et pluviae, processimus ultra. Tangentes vitam, haud longo sermone, futuram. Hic ego: Praeceptor, dixi, anne haec ipsa tenore 100 Supplicia augescent aliquo post magna Tonantis Judicia aeterni? Numquid mitescere poenae Incipient forte, an miseros sic acriter urent? Ille mihi: Quae olim didicisti, mente revolve; Singula plus tanto vim gaudi vimque doloris 105 Sentire, haec quanto sunt perfectissima tota. Quamvis id nunquam gens haec devota futurum . Speret, ut ex vero perfecta exsurgere possit. Illinc plus, quam istinc tamen hoc exspectat et ipsa Sic nos progressi in gyrum confecimus orbem, 110 Multa simul fantes, iterum quae dicere parcam, Inque locum ventum est, qui dat descendere ad ima. Hic nos Plutonem, magnum illum invenimus hostem. (curavit Johannes Teresi) scripsit Abbate Dalla Piazza Vicentino |
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
