|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
POESIS Flos gracilis iuniperorum Saxis in mediis muscosis terram cingentibus antiquissimam floret ginesta, amabilis flos teporem offerens dum natura renovatur. Tempus horas instituit dum entia mutantur ita tam pavide exspectantia omnia morantur. Quid aliud dicendum sit postquam florem celebravit Leopardianus cantus, cuius gratia celeber et universalis factus est? Ita sapientiae signum et symbolum hodie sumit ante omnia, quorum evanescentiae opponit stabilitatem et praesertim statum stativum et quietum. Valdissime munere pacifico et fatidico fungitur in spatiis derelictis, ubi ventus, saxa nuda, mala herba pullulant. In hoc carmine flos eodem modo se praebet ut radicem dum circum se omnia mutantur et renovantur. Ut radix, solum movens, maxima rerum humanarum allegoria, flos tenet, eodem tempore teporum manat, quasi fons lucis et nuntius veris perennis. Nec obliviscamur oportet Antiquos hoc idem signum indicavisse initium temporum novorum, quod bene congruebat semper primo veri. Praeterea flos imago est Trinacriae et poëta, de historia non nimis fortasse conscius, sed bene cantus Leopardiani memor, ad terram suam adscribit hanc suavitatem. scripsit Johannes Teresi |
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||