I. Quoniam quidem multi conati sunt ordinare narrationem rerum, quae inter nos completae erant,

² sicut tradiderunt nobis ei, qui ab initio ipsi uiderant et ministri uerbi fuerant,

³ uisum est etiam mihi, adsecuto a principio omnia, diligenter ex ordine tibi scribere, optime Theophile,

⁴ ut cognosceres firmitatem uerborum, de quibus eruditus es.

⁵ Fuit diebus Herodis regis Iudaeae sacerdos quidam nomine Zacharias e uice Abiae, et uxor illi e filiabus Aaron, et nomen eius Elisabeth.

⁶ Erant autem iusti ambo ante Deum, incedentes in omnibus mandatis et iustificationibus Domini, irreprehensibiles.

⁷ Non erat illis filius ideo, quod erat Elisabeth sterilis, et ambo processerant in diebus suis.

⁸ Cum autem sacerdotio fungeretur in ordine uicis suae ante Deum, factum est,

⁹ ut secundum consuetudinem sacerdotii sorte exiret, ut incensum poneret ingressus in templum Domini.

¹⁰ Omnis multitudo populi erat orans foris horā incensi.

¹¹ Apparuit autem illi nuntius Domini stans a dextris altaris incensi;

¹² et Zacharias turbatus est uidens, et timor irruit super eum.

¹³ Dixit autem ad eum nuntius: ‘Noli timere, Zacharia, quoniam exaudita est deprecatio tua, et uxor tua Elisabeth pariet tibi filium, et uocabis nomen eius Ioannem.

¹⁴ Erit gaudium tibi et exsultatio, et multi de natiuitate eius gaudebunt:

¹⁵ erit enim magnus coram Domino et uinum et siceram non bibet et Spiritu Sancto replebitur adhuc ex utero matris suae

¹⁶ et multos filiorum Israel conuertet ad Dominum Deum eorum.

¹⁷ Is praecedet ante illum in spiritu et uirtute Eliae, ut conuertat corda patrum ad filios et incredulos ad prudentiam iustorum, ad parandam Domino plebem perfectam’.

¹⁸ Dixit Zacharias ad nuntium: ‘Vnde hoc sciam? Ego enim sum senex, et uxor mea processit in diebus suis’.

¹⁹ Respondens angelus dixit ei: ‘Ego sum Gabriel, qui adsto ante Deum, et missus sum, ut loquerer ad te et haec tibi fauste nuntiarem.

²⁰ Ecce eris tacens nec poteris loqui usque in diem, quo haec fiant, ideo quod non credidisti uerbis meis, quae [tamen] implebuntur tempore suo’.

²¹ Populus erat exspectans Zachariam, et mirabantur, quod ille tardaret in templo.

²² Egressus autem non poterat loqui ad illos, et cognouerunt eum uisionem uidisse in templo; et ille erat innuens illis et permansit mutus.

²³ Vt impleti sunt dies officii eius, factum est, ut abiret in domum suam.

²⁴ Post hos autem dies concepit Elisabeth uxor eius et occultabat se menses quinque dicens:

²⁵ ‘Sic mihi fecit Dominus diebus, quibus respexit, ut auferret opprobrium meum inter homines’.

²⁶ Mense autem sexto missus est angelus Gabriel a Deo in ciuitatem Galilaeae, cui nomen Nazareth,

²⁷ ad uirginem desponsatam uiro, cui nomen [erat] Ioseph e domo Dauidis, et nomen uirginis [erat] Maria.

²⁸ Ingressus ad eam dixit: ‘Aue, Gratia-plena, Dominus tecum’.

²⁹ Illa uero turbata est uerbo eius et cogitabat, qualis esset ista salutatio.

³⁰ Angelus dixit ei: ‘Noli timere, Maria; inuenisti enim gratiam apud Deum.

³¹ Ecce concipies in utero et paries filium et uocabis nomen eius Iesum.

³² Hic erit magnus et Filius Altissimi uocabitur, et dabit ei Dominus Deus sedem Dauid patris eius,

³³ et regnabit super domum Iacob in aeternum, et regni eius non erit finis’.

³⁴ Dixit autem Maria ad angelum: ‘Quomodo fiet istud, quoniam uirum non cognosco?’.

³⁵ Respondens angelus dixit ei: ‘Spiritus Sanctus ueniet super te, et uirtus Altissimi obumbrabit tibi: idcirco et Sanctum, quod nasciturum est, uocabitur Filius Dei.

³⁶ Ecce Elisabeth, cognata tua, illa quoque concepit filium in senectute sua, et hic mensis est sextus ei, quae uocatur sterilis:

³⁷ quia non erit impossibile apud Deum ullum uerbum’.

³⁸ Dixit autem Maria: ‘Ecce ancilla Domini; fiat mihi secundum uerbum tuum’. Discessit ab illa angelus.

³⁹ Diebus autem illis Maria surrexit et abiit cum festinatione in montana, in ciuitatem Iudae

⁴⁰ et intrauit in domum Zachariae et salutauit Elisabetham.

⁴¹ Cum autem audiuisset salutationem Mariae Elisabeth, factum est, ut exsultaret infans in utero eius, et repleretur Spiritu Sancto Elisabeth

⁴² et exclamaret uoce magna et diceret: ‘Benedicta tu inter mulieres, et benedictus fructus uentris tui.

⁴³ Vnde hoc mihi, ut ueniat mater Domini mei ad me?

⁴⁴ Ecce enim, ut facta est uox salutationis tuae in auribus meis, exsultauit in gaudio infans in utero meo.

⁴⁵ Beata [est] ea, quae credidit fore, ut perficerentur, ea, quae sibi dicta erant a Domino’.

⁴⁶ Dixit Maria: ‘Magnificat anima mea Dominum,

⁴⁷ et exsultauit spiritus meus in Deo saluatore meo,

⁴⁸ quia respexit humilitatem ancillae suae. Ecce enim ex hoc beatam me dicent omnes generationes,

⁴⁹ quia fecit mihi magna is, qui potens est,

^et sanctum nomen eius,

⁵⁰ et misericordia eius in progenies et progenies timentibus eum.

⁵¹ Fecit potentiam brachio suo, dispersit superbos mente cordis sui;

⁵² deposuit potentes de sede et exaltauit humiles;

⁵³ esurientes impleuit bonis et diuites dimisit inanes.

⁵⁴ Suscepit Israel puerum suum, recordatus misericordiae,

⁵⁵ sicut locutus est ad patres nostros, Abrahamo et semini eius in saecula’.

⁵⁶ Mansit autem Maria cum illa menses fere tres et reuersa est in domum suam.

⁵⁷ Elisabethae autem impletum est tempus pariendi, et peperit filium.

⁵⁸ Audiuerunt uicini et cognati eius Dominum magnificauisse misericordiam suam cum illa; et congratulabantur ei.

⁵⁹ Factum est, ut die octauo uenirent ad circumcidendum puerum; et uocabant eum nomine patris eius, Zachariam.

⁶⁰ Respondens mater eius dixit: ‘Nequaquam, sed uocabitur Ioannes’.

⁶¹ Dixerunt ad eam: ‘Nemo est in cognatione tua, qui uocetur hoc nomine’.

⁶² Innuebant autem patri eius [rogantes], quem uellet uocari eum.

⁶³ Cum postulauisset pugillarem scripsit dicens: ‘Ioannes est nomen eius’. Mirati sunt omnes.

⁶⁴ Apertum est autem illico os eius et lingua eius, et loquebatur benedicens Deum.

⁶⁵ Factus est timor super omnes uicinos eorum, et super omnia montana Iudaeae diuulgabantur omnia uerba haec.

⁶⁶ Omnes, qui audiuerant, posuerunt in corde suo dicentes: ‘Quid putas puer iste erit?’. Etenim manus Domini erat cum illo.

⁶⁷ Zacharias pater eius impletus est Spiritu Sancto et uaticinatus est dicens:

⁶⁸ ‘Benedictus Dominus, Deus Israel, quia uisitauit et fecit redemptionem plebi suae

⁶⁹ et erexit cornu salutis nobis in domo Dauid pueri sui,

⁷⁰ sicut locutus est per os sanctorum, uatum eius, qui a saeculo sunt:

⁷¹ salutem ex inimicis nostris et e manu omnium, qui oderant nos;

⁷² ad faciendam misericordiam cum patribus nostris et memorandum testamentum suum sanctum,

⁷³ iusiurandum, quod iurauerat Abrahae patri nostro, daturum se nobis,

⁷⁴ ut sine timore, e manu inimicorum liberati, seruiremus ei

⁷⁵ in sanctitate et iustitia coram eo omnibus diebus nostris.

⁷⁶ Tu quoque, puerule, uates Altissimi uocaberis: praeibis enim ante faciem Domini ad parandas uias eius,

⁷⁷ ad dandam scientiam salutis plebi eius in remissionem peccatorum eorum,

⁷⁸ per uiscera misericordiae Dei nostri, in quibus uisitabit nos oriens ex alto,

⁷⁹ ut illuminet eis, qui in tenebris et in umbra mortis sedent, ad dirigendos pedes nostros in uiam pacis’.

⁸⁰ Puerulus autem crescebat et confortabatur spiritu et erat in deserto usque in diem ostensionis suae erga Israel.

Scripsit fr.Benedictus Huculak OFM - 11/08/2018

---