SANCTVS FRANCISCVS (2)

iuxta ‘Floretum (Fioretti)’

Dominus Bernardus inspiratus a Deo, invitavit Franciscum uti secum comederet vespere. Cui Franciscus humiliter cum assensisset, coenavit cum illo. Bernardus autem statuit explorare sanctitatem beati Francisci, unde invitavit eum, ut illa nocte in domo sua quiesceret. S. Francisco humiliter annuente, dominus Bernardus parari iussit lectum in suo proprio cubiculo, ubi noctu iugiter lampas ardebat. Sanctus autem Franciscus, statim ut intravit cubiculum, ut absconderet divinam gratiam, quam habebat, statim proiecit se in lectum, ostendens se velle dormire.

Dominus autem Bernardus posuit in corde suo illum latenter observare noctu. Unde usus est tali cautela ut, cum aliquantulum in suo lectulo quievisset, fingeret se alte dormire et profundissime stertere. Sanctus autem Franciscus, secretorum Dei fidelis absconditor, cum aestimaret dominum Bernardum profunde dormire, in profundo noctis silentio surgit de lecto et, elevata facie in caelum et elevatis manibus et oculis ad Deum, totus intentus et ferventer ignitus, devotissime precans, dicebat: ‘Deus meus et omnia!’. Haec verba cum tam multis lacrimis ingeminabat ad Dominum, et cum tanta morositate devota eadem frequentabat, ut usque ad matutinum aliud non diceret nisi: ‘Deus meus et omnia!’.

Haec autem dicebat s. Franciscus, admirans divinae maiestatis excellentiam, que pereclitanti mundo condescendere dignabatur et per ipsum Franciscum pauperculum de salutis applicando remedio disponebat providere. Vaticinii enim spiritu illustratus, praevidens magnalia, quae per eum et Ordinem eius Deus erat facturus, et eodem docente Spiritu suam insufficientiam et parvitatem virtutis considerans, invocabat Dominum, ut quod ipse non posset, Deus dignaretur perficere, sine quo nihil potest humana fragilitas: propterea dicebat: ‘Deus meus et omnia!’.

Dominus autem Bernardus, lampade ibidem lucente, omnia cum vidisset et praedicta verba diligenter intellexisset, sancti devotionem vigili observatione perpendisset, tactus a Spiritu Sancto in medullis cordis intrinsecus, statim mane facto advocat sanctum Franciscum et ait: ‘Fr. Francisce, ego firmiter statui relinquere mundum et sequi te quocumque iveris’. [Continuabitur]

Scripsit fr. Benedictus Huculak, OFM