HOMO ALES

BIRDMAN USA 2014

Dispositor ac scriptor scaenarum: Alexander Inarritu. Histrio princeps: Michael Keaton; histriones maximi momenti: Andrea Riseborough; Naomi Watts; Edward Norton; Emma Stone; Zach Galifianakis; Amy Ryan.

Pellicula “Homo ales”(Birdman), dispositoris scaenarum Alexandri Inarritu, quadruplici Praemio Ansgariano anni MMXV exornata est, cum opus filmicum iudicatum esset optimum, ut etiam regimen spectaculi, scriptura scaenarum et photographia. Histrio Riggan Thomson cuius persona a Michael Keaton, tractatur, clarus et dives effectus magno plausu habito fabulis cinematographicis, quibus primas partes egit fortissimi herois sub avis specie, iam non iuvenis, ostendere suam peritiam cupit agendo et regendo comoediam “De qua re loquamur cum de amore loquimur” a fabula Raymundi Carver sumpta, cuius argumentum praecipuum amor esse constat. Quae res simulque cupiditas excellendi animum personae principis incendunt sed ad ceteras personas quoque pertinent, id est ad puellam amantem (Andrea Riseborough), eodemque modo quandam feminam artificem scaenicam (Naomi Watts), clarum histrionem (Edward Norton), filiam (Emma Stone), uxorem divortio digressam (Amy Ryan), amicum pecuniam suppeditantem (Zach Galifianakis).

Tamen opus scaenicum valde difficile paratu est usu theatri carente ac iurgiis, praesertim quod non perraro vox intima eum torqueat ducatque ad pristinam herois alitis gloriam, sub qua specie saepe Thomson monstratur in pellicula. Duplex imago surrealem reddit pelliculam quae ceturum ex multiplici genere constat, tragico, comico, satirico. Exempli gratia, ineunte fabula Thomson ostenditur, terga spectatoribus obvertens, ante fenestram subligari tantum vestitus dum secum loquitur, postea excurrens prope nudus a posteriore theatri parte id circumit, oculis omnium intentis, inter cachinnos in scaenam rediturus. Etiam epilogus ambiguus videtur: temptata morte voluntaria in scaena, in nosocomio ore vulneratus recipiturubi ei nuntiatur ab amico comoediam magnum plausum consecutam esse; deinde laetus fenestram aperit ac delectatus avium versibus in crepidine periculose ambulat. Filia postea non invenit patrem sed a fenestra “hominem alitem” in alto conspicit ac subridet.

Ad augendam vim spectaculi, exclusis rebus mente fictis, subsequentibus scaenis in variis cubiculis, actiones toto die non intermissae sunt neque repetitae, quod fieri in theatro solet. Pellicula ad artem hodiernam pertinet in qua non unum exemplum imitandum traditur, sed, omni discrimine remoto, genera fingendi, narrandi et agendi vario modo miscentur.

Scripsit Lydia Ariminensis