Nadina Gordimer

Nadina Gordimer orta est anno MCMXXIII Springs, in oppido Austroafricano fodinis aureis diviti, haud longe ab Joannisburgo. Parentes eius ambo Iudaei fuerunt, pater ex Lettonia, mater ex Britannia migraverat. Fide catholica instituta, univeristatem adiit sed non complevit, vehementer perturbata ob disctinctionem phyleticam imperantem; illo tempore cognovit Africanum Nationalem Comitatum (ANC), cui constanter et fideliter favit. Filium Hugonem anno MCMLV genuit, postquam bis matrimonio se iunxerat.

Laurea exornata, post annum MCMLX in universitatibus Civitatum Americae Unitarum docuit ibique incepit pugnam inermem totius vitae suae, ut nigricolorum segregatio in patria sua desineret. Amica fuit Nelsonis Mandela. Die tertio decimo mensis Julii huius anni tumore pancreatico diem supremum obiit, quo ingravescente se nihil amplius scripturam esse ante paucos menses nuntiaverat.

Ab adolescentia litteras coluit, Marcellum Proust, Theodorum Dostoyevsky et Antonium Cechov praecipue diligens. Primam fabellam quattuordecim annos nata publicavit; prima fabula longa "Dies mendaces" (The lying days), anno MCMLIII edita, de nigricoloribus in Africa Australi segregatis agit, sicut pleraeque operae Nadinae, quarum aliquae sunt "Orbis exterorum" (A world of strangers), "Burgeris filia" (Burger's daughter), "Populus Julius" (July's people). "Vitam carpe!" (Get a life) de aegrotantis laboribus agit; novissimus "Nullum tempus sicut hodiernum" (No Time Like the Present) de diffidentia phyletica adhuc in Africa Australi praesenti. Omnes libri eius lingua Anglica redacti sunt, multorum venditio ab regimine Austroafricano vetita est.

Anno MCMLXXXXI praemio Nobeliano litterarum exornata, Nadina Gordimer saepe dixit humana iura sibi magnopere cordi esse quod in iniusta patria crevisset: narrat se primum iniquitatem intolerabilem animadvertisse, cum adolescens in caupona textili cum matre sua lintea a venditore ostenta tangeret, sed mulieri nigricolori digito tantum merces indicare liceret. Brevis et nitidus est eius modus scribendi, specie longinquus ab animi motibus, vehementi tamen civili studio impulsus.

Hanc sententiam pronuntiavit in oratione, qua praemium Nobelianum accepit: "Scriptor ea condicione tantum homines iuvat, si verbis etiam contra fidelitates sui ipsius utitur, si rebus fidit, sicut apparent, ita ut in difficultatibus veritatis funis stamina alicubi retineat, arte scribendi hic illic connectenda".

Scripsit Herimannus Novocomensis