De Sanctae Crucis Exaltatione

Anno 335°, die 13 mensis Septembris, super collem Golgotha, inaugurata est ecclesia Sanctae Cruci dicata, quae extructa fuerat imperatoris Constantini iussu, instante matre eius, sancta Helena. Cum vero reliquiae Crucis in alto loco exponerentur, hoc festum Crucis Exaltaltio nominatur.

Nostris autem temporibus celebratio praecipue considerat Crucis Mysterium, ex quo amor Dei in genus humanum comperitur. Filius vero se dedidit crudelissimae morti ut voluntas divina hominum servandorum ostenderetur (cf Io 3, 13-17). In arbore ob Adamum, a diabolo deceptum, humanitas damnata est; in hac altera arbore, i.e. in Cruce, ob Christi sacrificium salus invenitur. “Sic enim dilexit Deus mundum ut Filium suum unigenitum daret ut omnis qui credit in eum non pereat sed habeat vitam aeternam”.

Crux erat infandum supplicium antiquitus usitatum in rebelles. Apud Herodotum (484-425 a.C.) legitur in Babilonia anno 529 a.C. rebellium tria milia cruci affixa sunt. Persarum consuetudinem, qui cruci hostes saepe damnabant, Alexander Magnus secutus est, et sic, verbi gratia, cum urbem Tyrum cepisset, civium duo milia cruci suffixit. Ptolomaei quoque in Aegypto tali necandi modo utebantur, necnon Carthaginienses a quibus Romani, ut Cicero testatur, sub Tarquinii Superbi regno, eandem poenam receperunt. Illi pessimos servos tam saepe in cruce tollebant, ut crederetur crux esse supplicium Romanum. In Palaestina, Romanis imperantibus, communis mors crux erat. Imperator Constantinus tale supplicium anno 314 vel 315 abrogavit, matre sancta Helena postulante.

Iesu crucifixio in evangeliis non minutatim sed summatim describitur, nam prisci Christiani, qui suis oculis viderant crucifixorum corpora sanguinolenta atque audiverant eos mortem implorare, noluerunt, pro Christi dignitate, talem cruciatum singillatim exponere.

In historia Christiana crux et Christus cruci affixus dupliciter repraesentantur: primis temporibus, in operibus musivis, aspicitur Christus maiestaticus et gloriae plenus, cum hoc titulo: salus mundi. Hodierno autem tempore nihil de crudeli supplicio crucis omittitur. Ambae formae sunt considerandae: et gloria et dolor quae Christus expertus est. Cum dolorem acutum patimur meditari nos oportet de Christi supplicio. Nam vere crucem nunc non portamus, sed ipsa nos ad Iesum elevat animumque nobis addit.

Compendium excerptum ex Patris Iosephi I. Del Col SDB homilia hispane exarata atque in festo Sanctae Crucis habita

Scripsit Paulus Kangiser