Dialogus imaginarius

(quem Victorius Ciarrocchi die 19 Sept. scripsit et misit 'Gregi Latine loquentium', cuius ipse particeps est)

«Dialogus imaginarius» est huiusce epistulae titulus quoniam inter varios nuntios, qui cottidie vulgantur, mihi gratissimus fuit ille televisificus nuperrime dicens: 'in Caledonia seu Scotia vicerunt fautores unitatis cum regno Britannico servandae'. Quare, si quis ex me quaereret: "Cur gaudes, Victori, de isto suffragiorum exitu in Scotia habito? Nonne intellegis etiam Scotis esse ius, ut suis ipsorum legibus vivant?".

Responderem ferme sic: "Maiora emolumenta, vir bone, eae gentes plerumque adipiscuntur, quae unitae maneant. Nonne Scoti et Angli et alii insulae illius populi multis unitatis vinculis coniunguntur tamque gravioribus, ut nulla causa rationalis ad eosdem populos dividendos vere exstet? Una igitur eademque Civitas iuvat eos homines, quibus multa communia sint".

At ille contradictor imaginarius: "Meâ maxime refert ut unicuique genti, coetui, familiae amplissima libertas tribuatur. Quapropter nollem, si ex. gr. Aberdonianus (Aberdonia est Scotica urbs) essem civis, a legibus gubernari in Londiniensi Parliamento latis".

Cui ego: "Ratione pragmatica omnino carere videris, quia utilitates particulares (veluti forsan essent civibus Aberdonianis Scoticae leges) numquam generalibus commodis anteponendae sunt. Accedit quod ista voluntas suam ipsorum 'identitatem', ut aiunt, adfirmandi, nihil aliud est -consulto aut invite- nisi cupiditas dividendi ac delendi omnia, quae fundamento sat communi historico innituntur. Atque haec libido haud minima causa est praesentis Europaeorum fragilitatis. His in opinionibus, quas ceterum alias aperueram, firmus maneo ac manebo".

Scripsit Victorius Ciarrocchi