| Disticha Septembria
 De nova „Argo" constructa (cf. „Scientias") Non nobis primum peregrinandi orta cupido,qui ignotas terras saepe novas petimus,
 sive frigora nostra ut vitemus, seu oblectent
 ut loca non nobis nota animum atque oculos;
 immo etiam heroes primaevi temporis olim
 commiserunt se caeruleo pelago,
 quod non ausus erat prius ullus. Peliacarum
 silvarum pinus caedere constituunt,
 navem pergrandem faciunt, quam remus et aura
 per Pontum ferrent, vellus ut expeterent
 auri. Qui poterant Symplegades et superare
 atque procellas, quas di dederant rabidas?
 Miramur, qui vix salvi incolumesque venire
 nostris navigiis, quo volumus, possumus,
 ferreus alveus iam quorum stridore repletur
 ardentique oleo pellitur ecce rota.
 Nonne frequens navis, trans Aegaei maris undas
 quae modo pernicior igne volabat ad hunc
 sive illum portum, peregrini ut perveherentur
 litora ad iucunda, lucrum alii ut facerent,
 nunc submersa iacet dira robigine victa?
 Hoc facere antiqui quo potuere modo?
 Hoc quidam ut scierent, nunc rursus Peliacarum
 silvarum pinus caedere constituunt,
 navem Argous similem faciunt, quam remus et aura,
 non ardens oleum, dein veherent per aquas.
 Qui sunt? Non heroes, ut olim, sed sapientes
 et docti: omnia, quae tradita dictaque sunt
 Argonautarum de erroribus atque periclis,
 hi legere. Ergo cognita sunt miseris
 omnia, quae impendunt: terra natique gigantes
 primum, saevaque dein multa procella; manent
 Bebryces pugnaces post et amore furentes
 Nymphae, quae pulchros eripiunt iuvenes,
 denique grex volucrum pennis armatus aenis
 necnon saevus aper, bellicae Amazonides…
 Deerit at Lynceus, oculis praeclarus et omnes
 excellens visu, deerit et validus
 Hercules et Mopsus vates, deerit Polydeuces,
 pugnis non ulli qui superandus erat,
 Orpheus et cantor, divina voce valebat
 qui placare undas. Quid faciant miseri?
 Doctrina et libris credunt se vincere posse
 monstra illa? Aut forsan machina cantat eis
 disco ex compacto? Bene; sed satis haec erit undis?
 Non credo. Coeptis saltem et Athena favet,
 Argonautis sacra olim Dodonide quercu
 ramum depromptum quae dederat magicum?
 Non habet hunc iam ramum nostri temporis Argo.
 Sic credetis vos caeruleo pelago?
 O prius, oro vos, Pallanti sacrificate
 Neptuno et magno votaque suscipite!
 Scripsit  
     
 
 |