Londinium saeculo vicesimo primo

Denique Londinium iterum me contuli, qui ante vicennium cum nonnullis amicis coaevis paucis diebus visitaveram. Hoc mense Junio diutius commoratus sum, loca et monumenta tranquille iterum atque iterum perscrutans cum filio meo. Multa commutata comperi, plura eadem permansisse.

Gentes

Mihi iuveni Italico qui numquam fere ex finibus patriis exieram, insolitum olim fuerat in deverticulis et cauponis saepe famulos ex Africa vel Asia oriundos videri, si modo aspectum considerasses. Nulla quaestio temporibus nostris: si quo phyletico odio affectus sis, ne Londinii commoratus sis! Tam in media urbe quam in insulis externis, tam in musaeis quam in cauponis, tam in traminibus subterraneis quam in laophoriis bitabulatis totius orbis vultibus vestimentis moribus occurras. Haec imago mihi in mentem venit, in sex traminis subterranei sellis iuxta positis: matrem flavam cum filio suo quadrienni suavi voce colloquentem; duas feminas Indicas digitos extremos atratas, amplis vestimentis indutas, quarum seniorem libellum Arabicis et Latinis litteris, mihi ignota lingua, graviter legentem; iuvenem saeculi undevicesimi more indutum - tunica caliginosa, focali Croato, horologio catena vincto, lucentibus crepidis, oculis immotis vacuum contemplantibus -; adolescentem cristatum, plurimis ornamentis ex metallo aures mentumque terebratum, bracchia terrificis notis depictus, caput ad numeros musicae in aures resonantis moventem; denique puellam nigricolorem taediose exspectantem stationem ubi operam cotidianam datura sit. Totus denique orbis in sex sellis!

Neque desunt cauponae ubi escam cuiusvis terrae comedere possis, quamquam nusquam desit ientaculum Britannicum ex ovis lucanicis adipe suillo phaseolis lycopersico.

Scripsit Herimannus Novocomensis