De itinere in Graeciam discipulis erudiendis

Pars quarta - De Peloponneso

Insequenti mane iter pergimus ad fretum Corinthium fossa divisum quae patet in longitudinem circiter quinque milia passuum, seiungens sinum Corinthiacum a sinu Aeginati. Primus tyrannus Periander fertur VII saeculo a.Ch. n. proposuisse immane opus, secundus Imperator Nero qui insanus scilicet existimatus est, tertius Imperator Galba, nulla re conclusa; post nova incepta posterioribus temporibus fossa completa est exeunte saeculo XIX, ne naves totum Peloponnesum circumnavigarent, sed hodie ipsam, ob exiguam latitudinem, non iam aptam esse navigationi constat. Cum ad pontem pervenerimus a quo mirari possumus quam alta et angusta sit, vehementi vento ac frigido molestiam afferente, effectis photographiis, omnes statim in autoraedam cursualem confugimus. Longe autem conspici potest Acrocorinthum in alto colle, arx antiquae urbis; interea in partem quae vergit ad meridiem contendimus via transcurrenti iucundos clivos oleis opertos. Proxima litora identidem ostenduntur ab alto inflexa parvis sinibus subsequentibus. Paulatim oleae arboribus medicis vineisque cedunt dum ab utroque viae latere genistae flaventi corona iam florentes nobis obviam occurrunt, cum caelum Graeciae meridionalis mitius sit quam septentrionalis.

Transeuntes regionem Argolidem pervenimus ad theatrum Epidauri, mirabile monumentum exstructum saeculo IV a.Ch.n. dicatum Aesculapio deo Medicinae cuius non longe reliquiae templi supersunt apud quod aegroti quotannis se conferre soliti erant deum oratum spe salutis; in media parte templi nominata “abaton” aegri post expiationem dormiebant: in somnio orantibus deus videbatur praecepta dare ad salutem recuperandam; etiam species hospitii fuit (katagogion) ubi peregrini morabantur expectantes donec sibi in templum adire liceret. Locus mersus in viridem solitudinem etiamnunc saluber et iucundus esse videtur. Theatrum de qua supra diximus notum est pertinens esse ad auditum, valde sonorum, consonans convenientia partium, prope integrum servatum. Varii discipulorum greges gradus ascendunt, photographias inter se faciunt, ab alto amoenitatem locorum et theatri visum admirantes.

Deinde procedendo per terram Argolidis prope desertam inter aridos montes Mycenas pervenimus: obstupefacti magnitudine portae leonum celeberrimae, in arcem adimus ubi candida saxa murorum revocant potius ruinam gigantum quam regum Mycenaeorum imperium, cum non facile quo modo antiquissimis temporibus arx structa ac divisa sit in suas partes imaginari possimus: aegre agnosci potest palatii regis megaron satis amplum. Visitandum demum est arcanum monumentum cognominatum “Tumulus Agamemnonis” vacuum et taeterrimum, ubi persona ex auro exquisite caelato , effossionibus confectis, inventa est ab archaeologo Henrico Schliemann, nunc exposita apud Musaeum Archaeologicum Nationale Atheniense cum rebus pretiosis repertis in “thesauro Atrei” aliisque sepulcris eodem loco effossis.

Scripsit Lydia Ariminensis