Annus
2 0 1 1


SUMMARIUM

Ante paene quadraginta annos ita querebatur Hiacynthus Kleyff de vi rationis et memoriae a carminibus scribendis eum impediente:

 

Bądź, mój Boże, tak łaskawy,          
pozwól długo być wytrwałym,         
lecz uważaj na początek                   
i bacz pilnie, bo rozsądek,                 
co połyskiem ciągle wabi,                 
często spada zbyt znienacka.            

Ten rozsądek to morderca                
niszczy wątek i chce zabić.               
Głowa to jest jak walizka:                
można do niej wszystko wciskać.     
Choć skończona, to ogromna;          
choć nie wciśniesz, to nie pryska      
to, coś kiedyś widział z bliska;         
choć nie wciśniesz, to przytomna.    
Ty, pamięci, zapomniałaś,                 
że ta głowa, że to skrytka,                
że tę skrytkę drogocenną                  
łatwo stracić, nie odzyskać?             

 

Idem Latine:

 

Esto, Deus, mihi bonus:

sinas diu ferre onus.

Sed in primis, Deus bone,

serva me a ratione,

quae nitore me allectat,

carminis sed tramâ sectâ

saepe vocem aufert, ita

me ut praedo privans vita.

Est ut sarcina mens mea:

quidvis capitur ab ea.

Est finita, sed immensa:

intus manet, quidquid prensat.

Si quid comminus vidisti,

iam non potes oblivisci.

Es, memoria, oblita?

Mens est arca, in qua sita

opum copia est larga,

facile sed perit arca.

 

In hac „Lampade” cantator narrat de sua vita atque carminibus. Plane videmus vanum fuisse eius metum, ne memoriam perderet, tot enim res relatu dignas et auditu iucundas optime recordatur.

                                                                                   Nicolaus Simonides

Scripsit



Retro ad:

Novissima editio
Summum paginae