In Sahara orientali homines aetatis neolithicae sequebantur imbres Monsuni prsatým amplum gignentes. Archaeologi nunc itinera eorum exquisiverunt. Caelo iterum mutato homines in vallem Nili immigravenrunt; sic ibi regnum Pharaonum florere coepit.

Umbrae in saxo pictae videntur in aere volare – vel natare. Aquam tibi cernere videris medio in deserto in „Spelunca Natatorum" in Aegypto occidentali inventa. Innumeri spectatores haec in pellicula cinematographica „De Britanno aegro" facta viderunt. Archeologis picturae illae indicant tempore neolithico ibi, ubi nunc desertum vestissimum panditur, longe aliud caelum fuisse.

Nuper archaeologi universitatis Coloniensis, nixi D fere rebus CL locis excavatis, minutatim demonstraverunt, quibus itineribus homines a nono usque ad quartum millenium a.Chr.n. per Saharam orientalem migraverint pluvias sequentes.

Medio millennio nono a. Chr. n. caelo subito mutato pluvia Monsunalis in loca illa pervenit. Antea fuerat desertum, sed regio, ubi pluviae illae tropice cadere solent, DCCC chiliometris ad septentriones transiit, ut prata fertilia nascerentur. Homines ex regionbus meridionalibus, venando herbisque colligendis tunc victum sibi quaerentes, sequebantur greges ferarum per prata illa vagantium. Nili autem vallis, uberrima nunc terra, pluviis assiduis facta est tam palustris, ut non esset habitabilis.

Articulo in periodico „Scientia" (Science) publicato describitur, quomodo vici hominum, pluviae copia mutata, floruerint vel ab incolis relicti sint. Septimo sextoque millenniis a. Chr. n. alia mutatio magna evenit: ex Asia inducebantur oves et caprae, ex venatoribus ergo facti sunt pastores.

Sequentibus autem millenniis, pluvia rarius cadente, magna pars regionis denuo mutata est in desertum. Itaque multi homines se in vallem Nili – iam minus palustrem – receperunt. Caelum mutatum ergo fuisse fundamentum regni Pharaonum archaeologi contendunt.

Ex periodico „Der Spiegel"

Scripsit Caecilia Koch