De Brasiliae discrimine

Cum  magna hominum multitudo misero civitatis statui  reclamaret, Dilma Rousseff, praeses Brasiliae, nuntiavit se  cum reclamantibus collocuturam. Quibuscum pactionem se facturam , ut vitia, quaequae essent in publicis officiis, tollerentur.  Se impetu reclamantium uti velle, ut res bene verterentur. Simul scelera commissa vehementer vituperavit  vigilesque publicos monuit,  ne quam vim admitterent:  „ istam vim“, inquit, „quae civitati nostrae contumeliae est, tolerare non possumus.“

Tamen verba praesidis irrita fuisse videntur : denuo in  nonnullis urbibus  plura milia  hominum rebus socialibus atque corruptioni  reclamaverunt. In ea parte urbis Rio de Janeiro, in qua  vicus Olympicus certaminum anni MMXVI  fit, vigiles publici  gazo lacrimoso usi sunt. Cum eae viae, quibus urbs Sancti Pauli (Sao Paulo)  cum aeroportu internationali  coniungitur, a  multitudine essent occupatae, aditus in aeroportum  nonnullas horas intercludebatur.

Homines   de tristi  salutis commeatusque  publici statu   indignantur. Praeterea sunt, qui aegre ferant, quod  magistratus nimium sumptum faciant in  certamen  pedifollicum mundanum, quod  proximo anno fiet. «huic  certamini repugnamus », Leonardus Melo musicus dixit, « quo difficultates civitatis nostrae velentur. » In urbe Belo Horizonte multitudo de ea re indignata clamitabat: „cui bono?“

Imprimis autem magistratibus reclamabatur, quorum mores corrupti essent quique officia sua male praestarent.

Scripsit Volfgangus Austriacus