Varsoviae nata
per rete divulgata
ad omnia scitu digna spectans

Veneris die 8 mensis Novembris 2024
AD NOVAM SEDEM:


Hae paginae nunc caducae sunt. Novam sedem Ephemeridis visitate, HIC:



Prima
Nuntii
Acta
Crater nugarum
Miscellanea
In orbe
Politica
Scientiae
Valetudo & medicina
Athletica
Oeconomia
Homines
Socialia
Percontatio
Religio
Opiniones
Insolita
Chronicae
Epistula Leonina
Sanctus
Matterae
In Tempore "Coronario"
Cultura
Historia
Biographiae
Cinemata
Libri
Cultus Civilis
Poesis
Ellenica
Gnomon
Otium
Ars vivendi
Periegetica
Crucigramma
Hebdomada aenigmatum
facetiae
Fabulae
Holmesiaca
Detector Vacca
Narrationes
Superbia & odium
Crabatus
Varia
Vita Latina
Textus varii
Scholastica
Epistulae lectorum
Tempestas
Qui simus
Archiva
Annus 2021
Annus 2020
Annus 2019
Annus 2018
Annus 2017
Annus 2016
Annus 2015
Annus 2014
Annus 2013
Annus 2012
Annus 2011
Annus 2010
Annus 2009
Annus 2008
Annus 2007
Annus 2006
Annus 2005
Annus 2004

POESIS

Infernorum Cantus V

Sic orbe ex primo descendimus, impie secundum
Venimus, ampla minus loca complexum, atque doloris
Pius tanto, afflictas animas cogentis acute
More canum ingemere. Hic Minos stat, et horridus ore
5 Ringitur; hic culpas vcnienlum discit, cosque
Judicat, et prensos mittit, prout ipse revinxit.
Nam male nata anima ut coram stetit, ipsa fatetur
Omne genus vitae. Tunc is, qui crimina novit,
Quae loca tartareis sit digna habitare sub antris
10 Inspicit, ac toties sese glomeramine caudae
Cingit, quot gradibus demersam degere jussit.
Semper circumstant hunc multae adeuntque vicissim
Judicium, caussas orant, sententia coram
Auditur; tum praecipites sub Tartara aguntur.''
15 O tu, qui hospitium lugentum intrare laboras,
(His, ubi me vidit, verbis est Gnossius usus.
Grande ministerium abrumpens) cave, et aspice, quail
Fretus ope huc venias, aditus nec te ampla
profundi Ostia decipiant. — Dux contra talibus infit
20 Quid tandem inclamas? Fatali desine, Minos,
Velle istum prohibere via; namque illa potestas
Vult ita, cui facere est quod vult, et mitte rogare
Ulteriora. Modo auditu miserabile carmen
Incipit, inque locum modo veni, ubi plurimus aures
25 Percellit plangor. Stant omni a lumine mutae.
Quas sumus ingressi, valles mugitibus ictae,
Ceu mare turbatum, simul in contraria versi
Bacchantur venti. Qui miscet Tartara, turbo
Tempore nunquam ullo consistit agitque rapina
30 Correptas animas, torquetque icitque molestus.
Ct ventum ante oras altae immanisque ruinae est.
Hic stridor, flelusque simul tristisque querela;
Hic exsecrari terrae coeliquc potentem.
Tum didici, hic cruciari animas, quas dira cupido
35 Imperio turpi rationem subdere suasit.
Ac veluti propriae brumali tempore pennae
In gyrum lato glomeratos agmine sturnos,
Sic animas pravas agitatae spiritus aurae
Hac illae abigit, volvens sursum atque deorsum:
40 Nunquam solatur lassas spes ulla quietis,
Nedum poenarum minus acri angore prementum.
Utque grues dare signa solent, et lugubre carmen
Edere voce sua, dum tranant aethera longos
Signantes tractus: tum sic accedere vidi
45 Clamores tristes imo de corde trahentes,
Viribus abreptas dicti mihi turbinis umbras.
Quare ego tum dixi: Quaenam gens ista, magister.
Quam tanto exagitat caligans aura labore?
Quae prior ante alios, quos tu dignoscere gestis,
50 Evolat, haec multas gentes atque usa loquelis
Multis regna habuit. Tam praeceps ista nefandam
in Venerem ruit, ut, quidquid lubet, omne licere
Jusserit, id sperans, inquit, sibi demere lege
Hac posse opprobrium: quo est tacta, Semiramis illi
55 Nomen inest, et successisse Nino, atque fuisse
Dicitur huic conjux, terram dominalaque in illam.
Quae nunc Odrysio servit subjecta tyranno
Haec est, quae egit amans sua per praecordia ferrum.
L'nde est prima fides cineri violata Sichaei.
60 Dein Cleopatra venit, meretrix regina Canopi,
Vidi Helenam, per quam tot tristia tempora coelum
Verterat, et magnum prospexi incedere Achillem,
Cui tandem persuasit amor decernere dextra.
Conspexi Paridem et Tristanum; millia plura
65 Umbrarum ostendit, digitoque et nomine multas
Signavit, quas dirus amor demerserat Orco.
Ut veterum audivi malruinque virumque loquentem
Nomina doctorem, pietas me vicit et omnis
Me quasi destituit sensus. — Tandem ora resolvens
70 Sic coepi: O vates, ferret me grata cupido
Compellare illos, mihi qui duo passibus aequis
Ire una, atque leves adeo ad ventum esse videntur.
Isque mihi: Cum aderunt propius, spectabis, et ipso
Temporis in puncto per amorem, qui movet illos,
75 Orabis. Venient ad nos, simul impetus aurae
Flectet eos. Movi vocem: O mala dura ferentes.
Adventate, animae, et nisi vis adversa negabit,
Ne pigeat missas audire ac reddere voces.
Ut, desiderio si quando vocante, columbae
80 Aera findentes dulci illabuntur apertis
lmmotisque alis nido: sic sponte ruebant
Ad nos illae animae, digressae ex agmine Elisae,
Aera per dirum suffusum horrore maligno;
Flexanima usque adeo valuit vox cum prece blanda.
85 O animans comis, dicunt, et mente benigna,
Afcra per fuscum qui nos visurus adisti,
Purpureo vestrum qui sanguine tinximus orbem;
Si rex, imperio dominatus in omnia, amice
Annueret nobis, hunc pro te poscere pacem
90 Nobis cura foret; quoniam miseraris amaram
Amborum sortem. Si quid te audire juvabit,
Si qua loqui fert mens, edissere; dum aura silescit.
Ut facit, haud te audire et respondere pigebit.
Quae me progenuit tellus, maris insidet orae.
95 Quo cupiens fluvios componere pace sequaces,
Eridanus se immittit. Amor tenero ilicet haerens
Cordi, hunc sat pulchrae devinxit imagine formae.
Quae mihi sublata est, et rae modus ipse nocendi
Nunc quoque laedit. Amor, qui nulli parcit amato
100 Igne carere, animum tanta dulcedine cepit.
Isti quod placeam, haec ut adhuc non linquat amantem,
Ipse ut cernis. Amor nos funus duxit ad unum;
At Caina manet, qui lumen ademit utrique.
Haec animae. Utque illas audivi dicere laesas,
105 Demisi vultum, et tenui tam lumina terrae
Fixa diu, dum inquit vates: Quid mente revolvis?
Huic ego, ubi potui, contra: Heu! quot dulcia sensa,
Quot desiderii lluctus duxere dolorum
In lanium has barathrum! Tandem conversus ad ipsas
110 Os solvi, coepique: Tui, Francisca, dolores
Me tristem atque pium laciunt, et fundere largos
Compellunt lletus. Sed dic: Quo tempore dulcis
Expressit tacito suspiria pectore cura,
Tunc amor unde dedit, et quomodo noscere vota
115 Cordis in ambiguo trepidantis? At illa: Doloris
Vis nulla est major, quam, mole premente malorum,
Commemorare dies olim feliciter actos,
Idque tuus doctor non ignorare videtur.
At si tanta tuo primam cognoscere amoris
120 Radicem nostri sedit sub corde cupido,
ld more efficiam flentis,- pariterque loquentia.
Forte legebamus, curantes solvere mentem,
Ut Lancellotum violentia vinxit amoris:
Soli securique metus stabamus. Utrumque
125 Ille liber lectus persaepe attollere adegit
Lumina in alterius vultum,- mutatque colorem;
At subito punctum nos vicit temporis unum.
Nam simul optati ridentia legimus oris
Labra virum tantum labro pressisse tenaci
130 Oscula figentem, hic, quem a me nemo abstrahet unquam,
Oscula corripuit, nostroque pependit ab ore
Usque tremens. Fuit ille liber Galeotus, et ipse
Scriptor. Post illam ulterius non legimus horam.
Altera tum dabat has voces umbra, altera flebat.
135 Mi pietas motu concussit pectora tanto,
Ut, quasi jam morerer, virtus vitalis abiret.
Et cecidi, ut corpus vitae procumbit inane.
Curavit Johannes Teresi

scripsit Abbate Dalla Piazza Vicentino


  UTILIA

Bibliotheca Augustana
The Latin library
Latinitas Romana Salesiana
Poesis Latina Hodierna

  VARIA

  SCRIBE NOBIS

 

Latine loqui disce!!


Subnotationes fient
ante finem Septembris.

==============

=============

AMICI EPHEMERIDIS: