XI. Cum appropinquarent Ierosolymae, Bethphage et Bethaniae ad montem Olivarum, mittit duos ex discipulis suis

² et dicit eis: ‘Ite in vicum, quod est contra vos, et statim ingredientes in eum invenietis pullum ligatum, super quem adhuc nemo hominum sedit; solvite illum et adducite.

³ Si quis vobis dixerit: ‹Cur hoc facitis?›, dicite: ‹Domino necessarius est ac statim illum remissurus est iterum huc›’.

⁴ Abierunt et invenerunt pullum ligatum ante ianuam foris in bivio et solvunt eum.

⁵ Quidam ex illic stantibus dicebant illis: ‘Cur facitis solventes pullum?’.

⁶ Illi autem dixerunt eis, sicut dixerat Iesus; et siverunt eos.

⁷ Ducunt pullum ad Iesum et imponunt illi vestimenta sua; et sedit super eum.

⁸ Multi vestimenta sua straverunt in via, alii autem frondes, quas exciderant in agris.

⁹ Ei, qui praeibant et qui sequebantur, clamabant: ‘Hosanna! Benedictus, qui venit in nomine Domini!

¹⁰ Benedictum [sit] regnum patris nostri Davidis, quod venit! Hosanna in excelsis!’.

¹¹ Introivit Ierosolymam, in templum; et circumspectis omnibus, cum iam vespera esset hora, exiit in Bethaniam cum Duodecim.

¹² Postridie, cum exirent Bethania, esuriit.

¹³ Cum a longe vidisset ficum habentem folia, venit [exploratum], si quid forte inveniret in ea; et cum venisset ad eam, nihil invenit praeter folia: non enim erat tempus ficorum.

¹⁴ Respondens dixit ei: ‘Iam ne quis amplius in aeternum fructum ex te edat’. Discipuli eius audiebant.

¹⁵ Veniunt Ierosolymam. Cum introisset in templum, coepit eicere vendentes et ementes in templo et mensas nummulariorum et sedilia vendentium columbas evertit;

¹⁶ nec sinebat quemquam vas transferre per templum.

¹⁷ Docebat dicens eis: ‘Nonne scriptum est: ‹Domus mea domus orationis vocabitur omnibus gentibus›? Vos tamen fecistis eam speluncam latronum’.

¹⁸ Quo audito, principes sacerdotum et scribae quaerebant quomodo eum perderent. Timebant enim eum, quoniam universa turba admirabatur super doctrina eius.

¹⁹ Cum vesper factus esset, egrediebantur de civitate.

²⁰ Cum mane transirent, viderunt ficum arefactam a radicibus.

²¹ Recordatus Petrus dicit ei: ‘Magister, ecce ficus, cui maledixisti, aruit’.

²² Respondens Iesus dicit eis: ‘Habete fidem Dei!

²³ Vere dico vobis: Qui dixerit huic monti: ‹Tollere et iacere in mare›, et non haesitaverit in corde suo, sed crediderit id, quod dixerit, futurum esse, fiet ei.

²⁴ Propterea dico vobis: Omnia, quae orantes petitis, credite vos iam accepisse, et erunt vobis.

²⁵ Cum statis in oratione, dimittite, si quid habetis adversus aliquem, ut etiam Pater vester, qui in caelis est, dimittat vobis peccata vestra’.

^{(26) 27} Veniunt rursus Ierosolymam. Cum ambularet in templo, veniunt ad eum pontifices et scribae et seniores

²⁸ et dicebant illi: ‘Qua potestate haec facis? Vel quis tibi dedit hanc potestatem, ut ista faceres?’.

²⁹ Iesus autem dixit eis: ‘Interrogabo vos unum verbum, et respondete mihi; et [tunc] dicam vobis, qua potestate haec faciam:

³⁰ Ioannis immersio eratne e caelo an ex hominibus? Respondete mihi’.

³¹ Illi vero cogitabant inter se dicentes: ‘Si dixerimus: ‹E caelo›, dicet: ‹Quare ergo non credidistis ei?›;

³² si autem dixerimus: ‹Ex hominibus?› – timebant populum: omnes enim habebant Ioannem vere vatem esse.

³³ Respondentes dicunt Iesu: ‘Nescimus’. Iesus dicit eis: ‘Neque ego dicturus sum vobis, qua potestate haec faciam’.

Scripsit fr.Benedictus Huculak OFM - 03/12/2017

---